Zaczynam się zastanawiać, czy aby w Polsce nie nastąpiła jakaś pandemia hipokryzji? Ostatnio rozpętała się burza z powodu nie wyrzucenia z zawodu sędziego osobę, która ukradła jakąś część wiertarki. Sąd Najwyższy potraktował to zdarzenie jako mało szkodliwe i pozostawił sędziego na stanowisku, a jedynie zastosował małoznaczącą karę. Też jestem tym wyrokiem zawiedziony, bowiem uważam że każdy inny człowiek mógłby być tak potraktowany - ale nie sędzia. Sędzia musi świecić przykładem i być jak żona Cezara. I pisowcy zaczęli trąbić na lewo i prawo o kaście sędziowskiej, i złych stosunkach w niej panujących. Ale zastanowić się należy, co pisali i mówili kiedy pan Mariusz Kamiński został ułaskawiony przez pana Prezydenta i to w trakcie prowadzonego postępowania w Sądzie II instancji. Czyli pan Prezydent wyręczył władzę sądowniczą, do czego raczej prawa nie miał, ułaskawił faktycznie niewinnego człowieka, bowiem wyrok z pierwszej instancji jeszcze nie był prawomocny. W poprzednim przypadku to SN zminimalizował karę dla sędziego. Postąpił zgodnie z prawem, ale czy również z zasadami etycznymi? A w przypadku pana Kamińskiego zrobił to pan Prezydent. I na dodatek to wyrok sądu rejonowego dotyczył poważnego oskarżenia za co otrzymał pan Kamiński kilka lat więzienia. Ale należy też pamiętać, że ułaskawienie to nie jest jednoznaczne z uniewinnieniem! Dlaczego w takim razie pan Kamiński dostał tak odpowiedzialne stanowisko w rządzie, a taki raban jest z powodu tego sędziego za żelastwo, które ukradł, jeśli za poważne przestępstwo można było być ułaskawionym i zająć(sic!) poważne i odpowiedzialne stanowisko w Polsce? Prawo musi dotyczyć jednakowo każdego obywatela - sędzia winien jak najszybciej zostać wydalony z grona sędziów RP, a pan Kamiński nigdy nie powinien zostać powołany na to stanowisko, za które kiedyś miał proces i nigdy nie został oczyszczony z prokuratorskich zarzutów. Dura lex sed lex!
