Cieszę się, że nie muszę brać udziału w polskich wyborach. Mogę, ale dawno temu powiedziałem sobie, że nie będę Polakom narzucał swojego zdania siedząc sobie bezpiecznie w Szwecji i nie ponosząc odpowiedzialności za ewentualne próby uszczęśliwiania kraju przez moich wybrańców.

Dlatego mogę z czystym sumieniem umywać ręce od żenujących piruetów i potrójnych aksli bohaterów opery mydlanej, która rozgrywa się głównie na stronach prasy i ekranach telewizorów. Możemy sobie do woli napawać się głupotą, podłością, żenadą, obciachem serwowanymi przez sługi narodu cały dzień i całą noc.

Muszę jednak przyznać, że szczególne obrzydzenie wywołał u mnie ostatnio akces Michała Kamińskiego do PO. Nie, nie chodzi o rzekomą zdradę. Transfery polityków z partii do partii być może nie są tak częste jak zmiany klubów przez piłkarzy, ale zdarzają się i nie ma co załamywać dramatycznie rąk i rozdzierać szat - chyba że, chyba że traktuje się politykę po kibolsku, tak jak piłkę nożną traktują tifosi.

Może i jest Michał Kamiński sprawnym zarządzającym kampaniami wyborczymi, ale takim po prostu płaci się za wykonaną pracę. Miejsca na listach wyborczych przewidziane są dla polityków, to znaczy ludzi realizujących i wyrażających linię partii. Otóż mam poważne wątpliwości, czy przekonania ideowe Michał Kamińskiego z czasów gdy wyrażał je bez skrępowania i pełną piersią są kompatybilne z wrażeniem, jakie PO i Tusk starają się stworzyć - że mamy oto do czynieia z partią nowoczesną, europejską, liberalną i tolerancyjną.

Tymczasem Kamiński dał wyraz swoim najgłębszym przekonaniom - i są to przekonania budzące moją najgłębszą odrazę. Odrazę za słowa "a jak mam o nich mówić, przecież to są pedały" - obnażające wielowarstwowe pokłady obskurantyzmu. I odrazę za pielgrzymkę z ryngrafem do politycznego mordercy Pinocheta.

Choćby tylko za te dwa epizody Kamiński powinien zawiesić sobie u piersi ryngraf z wygrawerowanym ognistymi literami napisem:

PRZEPRASZAM ZA PINOCHETA

PRZEPRASZAM ZA PEDAŁÓW

PiSowi mogę jedynie pogratulować, że pozbył się jednej z bardziej odrażających postaci poskiego życia politycznego, a PO ofiarowuję siarczystego facepalma.

=================================================================================

"Dziennikarze" ze stajni Tomasza Sakiewicza po raz kolejny sprawdzają, jak daleko mogą sę posunąć w robieniu swoim czytelnikom wody z mózgu. Poprzednio pani dziennikarz Dorota Kania wmawiała czytelnikom, wbrew faktom i cytowanym przez siebie dokumentom, że Jacek Żakowski szkolony był przez wywiad wojskowy w jednostce specjalnej w Modlinie. I wiecie co? - sporo dało się nabrać, a niektórzy do dzisiaj są przekonani, że Kania w jakiś sposób udowodniła współpracę Żakowskiego ze służbami PRL, mimo że przywoływnie przez nią dokumenty mówią o czymś zupełnie przeciwnym.

http://tekstykanoniczne.salon24.pl/557130,zakowski-mowi-prawde-kania-potwierdza-krysztopa-wychodzi-na-kp

A nasz kolega Czaruś Krysztopa układa pracowicie czoło w powabne fałdy i dywaguje może donosił, może nie - ze wskazaniem (jak zawsze przy tego rodzaju głębokich namysłach) na donosił.

Tym razem podobną sztuczkę prestidigitatorską wykonuje młody adept dziennikarstwa niepokornego, Samuel Pereira. Oto w triumfalnym tytule i w nie mniej triumfującej treści objawia nam, że:

PKW: Spot PO niezgodny z prawem

Nagranie klipu wyborczego przez komitet wyborczy PO stanowi wykroczenie – przyznała Państwowa Komisja Wyborcza.

Jeśli jednak wytrwały czytelnik pofatyguje się do zamiszczoengo pisma PKW dowie się, że Pereira zmyśla? W cytacie z PKW nie ma nic o tym jakoby PKW stwierdzała popełnienie wykroczenia, wręcz przeciwnie, pismo zawiera kategoryczne stwierdzenie, że PKW nie rozstrzyga tego rodzaju spraw: Państwowa Komisja Wyborcza nie jest właściwa do zajęcia stanowiska w poruszanej sprawie..

A co mieli napisać? Że PKW bardzo grzecznie odsyła Pereirę w diabły i stwierdza, że jest przygłupem? PKW nie może tego powiedzieć wprost.

Ale wiecie co? W S24 można było znaleźć całkiem pokaźne żniwo wpisów i komentarzy potwierdzających, że dziennikarze nezależni nie mylą się, biorąc swoich czytelników za głupków nie potrafiących dokonać dyskryminacji sprzecznych komunikatów, z których jeden jest w sposób oczywisty fałszywy. No więc niby dlaczego nie mieliby tak uważać? I dlaczego mieliby się krępować i kłamać bardziej dyskretne? No dlaczego?

=================================================================================

W ostatnim remanencie pomarcowym chciałbym jednak wziąć w obronę GPC i jej załogę. Moje wzburzeie spowodowało aresztowanie Pawła Mitera. W powodzi głupot o kolejnych nibyskandalach premknęła prawie niezauważona i niekomentowana informacja o prawdziwym skandalu i zamachu na jedną z podstaw demokratycznego społeczeństwa - wolność prasy.

Paweł Miter był bohaterem zmontowanej przez siebie prowokacji przeciw prezesowi sądu okręgowego w Gdańsku, sędziemu Ryszardowi Milewskiemu, który sądząc, że ma do czynieia z urzędnikiem Kancelarii premiera służbiście wyrażał gotowość do poprowadzenia sprawy Amber Gold ku zadowoleniu premiera.

Miterowi zarzuca się: usiłowanie oszustwa, płatną protekcję, podrabianie dokumentów, działania w celu oskarżenia innej osoby, podawanie się za funkcjonariusza publicznego i niestawianie się na przesłuchania.

Zielona Góra. Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze prowadzi śledztwo przeciwko 29-letniemu mężczyźnie podejrzanemu o podstępne zabiegi dokonywane w celu oskarżenia innej osoby o popełnienie czynu zabronionego, nieprawdziwe podawanie się za funkcjonariusza i fałszerstwo dokumentów. Podstawą do prowadzenia niniejszego śledztwa były materiały wyłączone z postępowania dotyczącego byłego Prezesa Sądu Okręgowego w Gdańsku.

http://www.zielona-gora.po.gov.pl/index.php?id=3&ida=10319

Tak więc Prokuratura Okręgowa otwarcie pisze, że zarzuty mają związek z dokonaną prowokacją dziennikarską.

GPC, zgdonie ze swoimi standardami, grubo kłamała i manipulowała w "sprawie Milewskiego", dając "lektora" i pisząc o "urzędniku kancelarii premiera" (Czy GPC pisze prawdę?). GPC, wierna swoim zasadom wykazała się również dojmującym brakiem profesjonalizmu, Paweł Miter jest być może niesympatycznym bubkiem, krętaczem i mitomanem. GPC jest, hm, mało wiarygodną gazetą a jej dziennikarze być może nie spełniają nawet podstawowych standardów rzetelności i staranności. Ale nie zmienia to faktu, że aresztowanie Mitera jest skandalem, dochodzeniem źródeł informacji prasowej.

Uderzenie dokonane zostało w najsłabsze i najbardziej bezbronne - a jednoczęsnie najważniejsze ogniwo w całym łańcuchu, na którym buduje się najistotniejsze ujawnienia prasowe - zaatakowano źródło informacji prasowej. Bez anonimowych, często przestraszonych dostwaców faktów prasa ujawniająca skandale nie mogłaby istnieć. Dziennikarz śledczy brylujący w programach śnaidaniowych jest bezpieczny, lekkie szykany i straszenia dodają mu tylko aury bohatera i zjednują słuchaczy i czytelników. Ale prawdziwym bohaterem jest dostawca informacja, najchętniej pozostający w anonimowości, bojący się utraty pracy, zemsty ze strony możnych tego świata, którym się naraził wyciągając na światło dzienne ich nieczyste sprawki, albo choćby, jak w ty przypadku, usłużność i płaszcenie się przed władzą.

Wygląda, że zrozumienie wagi ochrony źródeł informacji prasowych nie potrafi przebić się przez szum medialny, w którym więcej uwagi przykuwają kolejne fasony okularów Misia Kamińskiego niż zagrażający wolnościom obywatelskim zamach rozgrywający się przed naszymi oczami.