Rozliczenie zbrodni sądowych stanu wojennego to wciąż otwarta rana. Spośród 25 sędziów i 5 prokuratorów objętych wnioskami IPN o uchylenie immunitetu Sąd Najwyższy prawomocnie uchylił immunitet w zaledwie 4 sprawach (dotyczących zbrodni sądowych PRL). Do takich danych dotarłem.
Wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku stanowiło jeden z najczarniejszych okresów w historii polskiego sądownictwa. System represji komunistycznych opierał się na masowych internowaniach, pacyfikacjach protestów, ale także na szybkich i arbitralnych wyrokach sądowych. Wymiar sprawiedliwości PRL, w tym sędziowie i prokuratorzy, pełnił rolę narzędzia reżimu, legitymizując prześladowania opozycji politycznej.
Kluczowym aktem prawnym, umożliwiającym te represje, był Dekret Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym. Dokument ten był prawnie wadliwy od samego początku. Został antydatowany — choć Rada Państwa uchwaliła go 12 grudnia, a data publikacji w Dzienniku Ustaw widniała jako 14 grudnia, w rzeczywistości został wydrukowany i wszedł w życie dopiero 17 grudnia 1981 r. Co ważniejsze, przepis art. 61 dekretu nakazywał stosować jego przepisy „z mocą od dnia uchwalenia”, czyli od 12 grudnia, celowo wprowadzając zasadę działania prawa wstecz (lex retro non agit) w stosunku do czynów popełnionych 13 grudnia i później.
Po upadku komunizmu, rozliczenie tzw. zbrodni sądowych, czyli czynów sędziów i prokuratorów polegających na bezprawnym pozbawianiu wolności i stosowaniu represji politycznych, stało się zadaniem Instytutu Pamięci Narodowej (IPN). Zgodnie z ustawą, IPN ściga zbrodnie komunistyczne i zbrodnie przeciwko ludzkości, które nie ulegają przedawnieniu. Jednakże, od ponad trzech dekad, główną barierą w postawieniu funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości PRL przed sądem pozostaje immunitet formalny sędziowski i prokuratorski. Immunitet ten, będący gwarancją niezawisłości sędziowskiej w państwie demokratycznym, stał się tarczą ochronną dla funkcjonariuszy reżimu totalitarnego.
Historyczne trudności w rozliczeniach wynikają z przyjętej przez Sąd Najwyższy (SN) doktryny prawnej, która przez lata uznawała, że sędziowie z czasów stanu wojennego działali zgodnie z obowiązującym wówczas prawem, neutralizując zarzut bezprawności. Zmiana optyki nastąpiła dopiero po reformach ustrojowych i powołaniu w strukturach SN Izby Dyscyplinarnej, która przyjęła odmienną ocenę historyczną i prawną. To dowodzi, że oporność w ściganiu tych zbrodni nie wynikała z braku dowodów na bezprawie, ale z głęboko zakorzenionego, instytucjonalnego sprzeciwu tradycyjnego sądownictwa wobec rozliczeń z okresem PRL.
Bilans wniosków IPN
Instytut Pamięci Narodowej, reprezentowany przez pion śledczy Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, prowadzi obszerne postępowania dotyczące zbrodni sądowych stanu wojennego, kwalifikowanych jako zbrodnie komunistyczne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Skala prowadzonych działań jest znacząca, jednak konwersja wniosków o uchylenie immunitetu na prawomocne decyzje jest historycznie niska, co świadczy o skomplikowanej i opornej ścieżce prawnej.
Prokuratorzy IPN skierowali do Sądu Najwyższego (wcześniej do Sądu Dyscyplinarnego SN, a następnie do Izby Dyscyplinarnej SN, obecnie Izby Odpowiedzialności Zawodowej) łącznie 30 wniosków o uchylenie immunitetu.
Wnioski te dotyczyły 30 osób, z czego 25 to sędziowie, a 5 to prokuratorzy, odpowiedzialni łącznie za 108 bezprawnych czynów popełnionych w okresie stanu wojennego.
Dla porównania, IPN wydał również postanowienia o przedstawieniu zarzutów 55 byłym sędziom i prokuratorom, którzy nie korzystają już z ochrony immunitetowej. Te postanowienia obejmują łącznie 240 czynów zabronionych.Ten dysparytet statystyczny wyraźnie pokazuje, że to właśnie bariera immunitetowa stanowiła największe wyzwanie w pociągnięciu do odpowiedzialności kluczowych funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości PRL.
Prawomocne uchylenia
Przed rokiem 2017 skuteczność wniosków IPN była marginalna, a po uchwale SN z 2007 roku praktycznie żadna (o czym szerzej w dalej). Pierwsze sukcesy w uchyleniach nastąpiły po utworzeniu Izby Dyscyplinarnej. W jednym z przekazów medialnych Instytut Pamięci Narodowej informował, że SN rozpoznał dotąd sześć wniosków, z czego pięć zostało uwzględnionych (cztery dotyczyły sędziów i jeden prokuratora). Jednakże, ta wczesna statystyka nie odnosiła się do prawomocności decyzji.
Ostateczna, najbardziej wiarygodna liczba, podana przez Izbę Dyscyplinarną Sądu Najwyższego (ID SN) w czerwcu 2022 roku, wskazuje na minimalną skuteczność w skali historycznej. Spośród wszystkich spraw o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, prawomocnym uchyleniem immunitetu zakończyły się cztery sprawy dotyczące zarzutów z okresu PRL, w których chodziło o bezprawne pozbawienie wolności w wyniku czynów kwalifikowanych jako zbrodnia komunistyczna i zbrodnia przeciwko ludzkości.
Biorąc pod uwagę, że IPN złożył wnioski dotyczące 30 osób, wskaźnik konwersji zakończonych prawomocnie uchyleń immunitetu w sprawach zbrodni sądowych wynosi zaledwie około 13%. Ta niezwykle niska skuteczność, osiągnięta na przestrzeni ponad 30 lat ścigania, potwierdza historyczne obserwacje.
Jak stwierdził historyk IPN dr Grzegorz Majchrzak, polski wymiar sprawiedliwości traktował sprawy z czasu stanu wojennego jako wyjątkowo niewygodne i miał ogromne trudności z wyciągnięciem konsekwencji wobec sprawców represji. Ta symboliczna, a nie systemowa, skuteczność rozliczeń jest bezpośrednim wynikiem prawnych barier doktrynalnych, które musiały zostać przełamane za pomocą zmian instytucjonalnych w SN.
Przyczyny odmowy uchylenia: zasada prawna i ochrona jurysdykcyjna
Przez lata dominującą przyczyną odmowy uchylenia immunitetu, co równało się z niemożnością pociągnięcia sędziów i prokuratorów do odpowiedzialności karnej, było przyjęcie przez Sąd Najwyższy formalistycznej doktryny prawnej. Ta doktryna skutecznie neutralizowała zarzut bezprawności działań podejmowanych w okresie stanu wojennego.
Wytworzenie Doktryny Impunity: Uchwała I KZP 37/07 (2007)
Kluczowym momentem, który zablokował rozliczenia na niemal dekadę, była uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2007 r. (I KZP 37/07), która została wpisana do Księgi Zasad Prawnych. Uchwała ta powstała w wyniku odmowy przyjęcia wniosku prokuratora IPN przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego Lecha Gardockiego, który uznał go za oczywiście bezzasadny.
Sąd Najwyższy sformułował tezę, że sędziowie orzekający w sprawach o przestępstwa z dekretu o stanie wojennym działali zgodnie z obowiązującym wówczas prawem PRL, a zatem w ich zachowaniu brak jest bezprawności. Uchwała ta zdefiniowała oczywistą bezzasadność każdego potencjalnego wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, skutecznie torpedując działania pionu śledczego IPN.
Sąd Najwyższy oparł swoją argumentację na kilku filarach, ściśle związanych z ówczesnym porządkiem prawnym PRL:
1. Akceptacja retroaktywności: SN stanął na stanowisku, że przepis art. 61 dekretu wprost wyłączał stosowanie zasady lex retro non agit (prawo nie działa wstecz). Ponieważ dekret nakazywał stosować przepisy z mocą od 12 grudnia 1981 r., sądy nie były zwolnione z obowiązku stosowania retroaktywnych przepisów karnych rangi ustawowej.
2. Brak kontroli konstytucyjnej: Uchwała I KZP 37/07 wskazywała, że Konstytucja PRL z 1952 r. nie zawierała zakazu tworzenia przepisów karnych z mocą wsteczną. Co więcej, w PRL brakowało mechanizmu prawnego umożliwiającego uruchamianie kontroli zgodności przepisów rangi ustawowej z Konstytucją lub prawem międzynarodowym. W konsekwencji, sądy orzekające musiały stosować dekret jako obowiązujące prawo, niezależnie od jego wad.
3. Wymóg Dowodu Osobistej Złej Woli (Antydatowanie): Mimo że antydatowanie Dekretu (wydrukowany 17 grudnia, ale z mocą od 12 grudnia) było faktem ujawnionym po 1991 roku, SN uznał, że aby postawić zarzut sędziemu, IPN musiałby udowodnić, iż sędzia wiedział o antydatowaniu Dziennika Ustaw (nr 29 z 1981 r.), i mimo to orzekał. Takie postawienie warunków praktycznie uniemożliwiło pociągnięcie sędziów do odpowiedzialności, gdyż zdobycie dowodów na osobistą złą wolę i świadomość antydatowania było niezwykle trudne.
Studium odmowy: Sprawa sędziego Zdzisława B.
Przykładem zastosowania tej doktryny była sprawa sędziego Sądu Najwyższego w stanie spoczynku Zdzisława B. IPN chciał mu postawić zarzuty niedopełnienia obowiązków i bezprawnego pozbawienia wolności działaczy "Solidarności" w grudniu 1981 r. Sędzia Zdzisław B., orzekając w SN w 1982 r., nie uwzględnił zażalenia obrony na ich areszt.
W lipcu 2007 r. I prezes SN odmówił przyjęcia wniosku, powołując się na orzecznictwo SN i brak dowodów, by sędzia wiedział o antydatowaniu dekretu, tym samym uznając wniosek za bezzasadny. Późniejsze orzeczenie SN w składzie 7 sędziów (SND 1/15) utrzymało w mocy uchwałę odmawiającą uchylenia immunitetu, powołując się na zasadę prawną I KZP 37/07.
Przełom Instytucjonalny: Izba Dyscyplinarna i Nowa Doktryna SN (po 2017 r.)
Długotrwały brak rozliczeń na podstawie tradycyjnego orzecznictwa SN był przedmiotem silnej krytyki politycznej i prawnej. Były Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ziobro publicznie skrytykował postawę SN, argumentując, że przez dekady nie doszło do rozliczenia przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości z okresu komunizmu. To tło doprowadziło do reformy wymiaru sprawiedliwości i powołania w strukturach Sądu Najwyższego organu mającego zająć się m.in. odpowiedzialnością historyczną: Izby Dyscyplinarnej (ID).
Powołanie Izby Dyscyplinarnej spowodowało fundamentalną zmianę doktrynalną w rozpatrywaniu wniosków o uchylenie immunitetu. Nowa jurysdykcja przestała skupiać się na formalnej legalności dekretu w świetle prawa PRL, a skoncentrowała się na materialnym bezprawiu czynów, kwalifikując je jako zbrodnie komunistyczne i zbrodnie przeciwko ludzkości.
W uzasadnieniach uchyleń ID przyjęła ocenę historyczną, zgodnie z którą sądownictwo w stanie wojennym działało jako instrument opresji. Izba Dyscyplinarna uznała, że orzekanie odbywało się w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zgromadzonymi w toku postępowania, z zastosowaniem wykładni rozszerzającej zakres penalizowanych zachowań. Podkreślano, że orzeczone kary, takie jak pozbawienie wolności za działalność związkową lub kolportaż ulotek, były arbitralne i miały na celu zastraszenie przeciwników politycznych komunistycznego reżimu oraz celową eliminację opozycji. Przyjęcie tej optyki umożliwiło przełamanie bariery ustanowionej uchwałą I KZP 37/07.
Kontrowersje i kruchość sukcesów demokracji, czyli brak sprawiedliwości
Mimo osiągniętych prawomocnych uchyleń, cały proces w Izbie Dyscyplinarnej był obarczony głębokim sporem proceduralnym i instytucjonalnym.
Najbardziej znanym przykładem sporu jest sprawa sędziego Józefa Iwulskiego, Prezesa Izby Pracy SN, któremu prokurator IPN zamierzał postawić zarzut zbrodni komunistycznej. Choć ID SN ostatecznie uchyliła jego immunitet, co umożliwiło ściganie karne, decyzja ta została natychmiast zakwestionowana. Aż 75 sędziów Sądu Najwyższego (czynnych i w stanie spoczynku) wydało oświadczenie, w którym stwierdzili, że Izba Dyscyplinarna nie jest sądem, a jej orzeczenie nie jest rozstrzygnięciem prawnym.Ta sytuacja pokazała, że nawet przełamanie bariery immunitetowej nie gwarantuje stabilności prawnej, gdyż sukcesy te są obarczone procedurami kwestionowanymi przez dużą część środowiska sędziowskiego.
Studium przypadków: przykłady uchylonych immunitetów
Cztery prawomocne uchylenia immunitetów, stanowiące o symbolicznym przełomie w rozliczeniach zbrodni sądowych, dotyczą konkretnych przypadków arbitralnych represji. Poniżej przedstawiono szczegóły dotyczące dwóch najbardziej znanych sędziów SN w stanie spoczynku, których immunitety zostały prawomocnie uchylone.
Sprawa Sędziego SN w Stanie Spoczynku Stanisława K. (S. K.)
Sędzia Stanisław K. pełnił służbę w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego od 1982 roku. W lipcu 2021 r. Izba Dyscyplinarna SN prawomocnie uchyliła jego immunitet.
Prokurator IPN zamierzał postawić S. K. zarzuty dotyczące trzech zbrodni komunistycznych i zbrodni przeciwko ludzkości. Chodziło o przekroczenie uprawnień poprzez doprowadzenie do bezprawnego, długotrwałego pozbawienia wolności trzech opozycjonistów. Sędzia orzekał w składach rozpoznających środki odwoławcze od wyroków pierwszej instancji. Czyny, za które opozycjoniści byli skazywani, obejmowały:
● Publiczne poniżanie ustroju PRL poprzez umieszczanie napisów nawołujących do obalenia władzy i żądających zakończenia komunizmu.
● Rozpowszechnianie ulotek zawierających fałszywe wiadomości.
W uzasadnieniu uchylenia immunitetu wskazano, że S. K. orzekał w sposób dowolny i sprzeczny z dowodami, stosując przy tym wykładnię rozszerzającą prawa karnego, niekorzystną dla oskarżonych. W jednej ze spraw, orzekając w składzie, podwyższył skazanemu karę z dwóch do trzech lat pozbawienia wolności. Wszyscy pokrzywdzeni w tych sprawach zostali później, po 1990 roku, uniewinnieni w wyniku rewizji nadzwyczajnych.
Sprawa Sędziego SN w Stanie Spoczynku Edwarda M. (E. M.)
Sędzia Edward M. był sędzią wojskowym w okresie stanu wojennego. Izba Dyscyplinarna uchyliła jego immunitet w czerwcu 2022 r.
Postępowanie dotyczyło zbrodni komunistycznej i zbrodni przeciwko ludzkości. W styczniu 1982 r., jako funkcjonariusz państwa komunistycznego, Edward M. w składzie orzekającym Pomorskiego Okręgu Wojskowego wydał wyrok skazujący cztery osoby, członków NSZZ „Solidarność”.
Skazani otrzymali kary od roku do półtora roku pozbawienia wolności, które w części przypadków zostały wykonane w całości. Czyn polegał na tym, że 14 grudnia 1981 r. zawiązali w zakładzie pracy komitet strajkowy i prowadzili sondaż w sprawie podjęcia strajku. Co istotne, dobrowolnie odstąpili od akcji strajkowej i zaapelowali o przystąpienie do pracy. Mimo to, sędzia Edward M. orzekł o ich winie.
Sąd Najwyższy uznał, że wyroki zostały wydane z naruszeniem obowiązującego wówczas prawa, prowadząc do bezprawnego długotrwałego pozbawienia wolności. Uznał, że kary te były arbitralne, a ich surowość miała na celu zastraszenie przeciwników politycznych.Wyrokiem z 27 marca 1992 r. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej, uniewinnił wszystkich oskarżonych.
Sprawa sędziego Remigiusza C.
Sędzia Remigiusz C. to kolejny przykład sędziego, którego immunitet został prawomocnie uchylony w związku z orzekaniem w stanie wojennym.
Sprawa dotyczyła dwóch przypadków, w tym skazania opozycjonisty na 3,5 roku więzienia za to, że "publicznie poniżał ustrój PRL poprzez używanie obraźliwych określeń wobec członków PZPR oraz poprzez kwestionowanie suwerenności ówczesnej Polski". W innej sprawie, gdy działacz NSZZ "Solidarność" został skazany na rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem, sędzia C., jako przewodniczący składu orzekającego, zgłosił zdanie odrębne, domagając się konieczności wymierzenia kary bezwzględnego pozbawienia wolności. Ta postawa uwidacznia aktywny udział w represjach i stosowanie maksymalnie restrykcyjnej wykładni prawa karnego.
Symboliczna skuteczność rozliczeń
Analiza działań IPN i decyzji Sądu Najwyższego w sprawie rozliczania zbrodni sądowych stanu wojennego prowadzi do wniosku, że proces ten, pomimo symbolicznych przełomów, charakteryzuje się minimalną skutecznością systemową.
Po ponad trzech dekadach od transformacji ustrojowej, na 30 osób objętych wnioskami prokuratorów IPN, Sąd Najwyższy (głównie za pośrednictwem Izby Dyscyplinarnej) prawomocnie uchylił immunitet w zaledwie czterech sprawach dotyczących zbrodni sądowych PRL/stanu wojennego.
Liczba ta dobitnie świadczy o historycznej niezdolności polskiego wymiaru sprawiedliwości do samorozliczenia się ze spuścizną autorytarną. Kluczową przeszkodą była doktryna ochrony jurysdykcyjnej, ustanowiona w 2007 roku przez Sąd Najwyższy (Uchwała I KZP 37/07), która uznała, że sędziowie mieli obowiązek stosować przepisy Dekretu o stanie wojennym i nie można było im przypisać bezprawności, nawet w obliczu jawnego naruszenia zasady lex retro non agit. Przełamanie tej doktryny wymagało zmiany organu orzekającego i przyjęcia nowej optyki prawnej, kwalifikującej arbitralne wyroki jako zbrodnie komunistyczne.
Choć uchylenia immunitetów w sprawach S. K., E. M. i R. C. mają ogromne znaczenie symboliczne, otwierając drogę do postawienia zarzutów karnych, proces ten jest nadal niestabilny. Po pierwsze, sama Izba Dyscyplinarna, która dokonała tych przełomowych uchyleń, została zlikwidowana i zastąpiona Izbą Odpowiedzialności Zawodowej. Po drugie, decyzje o uchyleniu immunitetu są jedynie początkiem ścieżki karnej; umożliwiają postawienie zarzutów, ale nie przesądzają o winie. Nie dotarłem do danych wskazujących na prawomocne skazania sędziów i prokuratorów za zbrodnie sądowe stanu wojennego po uchyleniu ich immunitetów.
Ostateczny bilans działań IPN w kontekście immunitetów pozostaje świadectwem systemowego oporu, który przez dziesięciolecia uniemożliwiał pełne rozliczenie osób odpowiedzialnych za sądowe represje polityczne z lat 80. XX wieku.
Źródła:
1. Izba Dyscyplinarna uchyliła immunitet sędziego SN orzekającego w stanie wojennym, otwierano: września 27, 2025, https://dzieje.pl/wiadomosci/izba-dyscyplinarna-uchylila-immunitet-sedziego-sn-orzekajacego-w-stanie-wojennym
2. Sąd Najwyższy nie uchylił immunitetu swego byłego sędziego - WP Wiadomości, otwierano: września 27, 2025, https://wiadomosci.wp.pl/sad-najwyzszy-nie-uchylil-immunitetu-swego-bylego-sedziego-6037688171098753a
3. Informacja na temat próby pociągnięcia do odpowiedzialności ..., otwierano: września 27, 2025, https://ipn.gov.pl/download/1/92754/Informacjanatematprobypociagnieciadoodpowiedzialnoscikarnejsedziowiprokuratorows.pdf
4. SN: Decyzja w sprawie uchylenia immunitetu prezesa Izby Pracy odroczona - Prawo.pl, otwierano: września 27, 2025, https://www.prawo.pl/prawnicy-sady/uchylenie-immunitetu-prezesowi-iwulskiemu,505939.html
5. Wnioski IPN o uchylenie immunitetów siedmiu sędziom i prokuratorom z okresu PRL, otwierano: września 27, 2025, https://dzieje.pl/aktualnosci/wnioski-o-uchylenie-immunitetow-siedmiu-sedziom-i-prokuratorom-z-okresu-prl
6. Akty oskarżenia, zarzuty i wnioski o uchylenie immunitetów. IPN ściga zbrodnie sądowe stanu wojennego - Redakcja Polska - Polskie Radio, otwierano: września 27, 2025, https://www.polskieradio.pl/399/7980/artykul/3085764,akty-oskarzenia-zarzuty-i-wnioski-o-uchylenie-immunitetow-ipn-sciga-zbrodnie-sadowe-stanu-wojennego
7. IPN: 38 wniosków do Sądu Najwyższego ws. zbrodni sądowych w stanie wojennym, otwierano: września 27, 2025, https://wydarzenia.interia.pl/kraj/news-ipn-38-wnioskow-do-sadu-najwyzszego-ws-zbrodni-sadowych-w-st,nId,6468082
8. IPN: Polska nie potrafi rozliczyć oprawców stanu wojennego - PR24.PL, otwierano: września 27, 2025, https://polskieradio24.pl/artykul/1002201,ipn-polska-nie-potrafi-rozliczyc-oprawcow-stanu-wojennego
9. Immunitet sędziego, który w okresie stanu wojennego orzekał w SN, prawomocnie uchylony w Izbie Dyscyplinarnej SN, otwierano: września 27, 2025, https://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/Komunikaty_o_sprawach.aspx?ItemSID=459-b6b3e804-2752-4c7d-bcb4-7586782a1315&ListName=Komunikaty_o_sprawach&rok=2021
10. Uchylony immunitet sędziego Sądu Najwyższego w stanie spoczynku - Sąd Najwyższy, otwierano: września 27, 2025, https://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/Komunikaty_o_sprawach.aspx?ItemSID=506-b6b3e804-2752-4c7d-bcb4-7586782a1315&ListName=Komunikaty_o_sprawach
11. 82 sędziów SN: sędzia Józef Iwulski nie został zawieszony, bo Izba Dyscyplinarna nie jest sądem - OKO.press, otwierano: września 27, 2025, https://oko.press/75-sedziow-sn-sedzia-jozef-iwulski-nie-zostal-zawieszony
12. Immunitet sędziego Iwulskiego uchylony. Sędziowie SN protestują - Wiadomości Onet, otwierano: września 27, 2025, https://wiadomosci.onet.pl/kraj/sedzia-jozef-iwulski-bez-immunitetu-sedziowie-sn-protestuja/zwy8dk7
13. Immunitet sędziego Jakuba Iwańca. Sąd Najwyższy zadecydował - Interia Wydarzenia, otwierano: września 27, 2025, https://wydarzenia.interia.pl/kraj/news-immunitet-sedziego-jakuba-iwanca-sad-najwyzszy-zadecydowal,nId,22417839
14. Izba Odpowiedzialności Zawodowej nie zgodziła się na przymusowe doprowadzenie sędziego - Prawo.pl, otwierano: września 27, 2025, https://www.prawo.pl/prawnicy-sady/przymusowe-doprowadzenie-sedziego-do-prokuratora-ipn,521542.html
15. SN uchylił prawomocnie immunitety dwóm sędziom orzekającym w stanie wojennym, otwierano: września 27, 2025, https://serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia/artykuly/8206216,sn-uchylenie-immunitetow-sedziowie-orzekajacy-w-stanie-wojennym.html
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
