Słowiańszczyzna - "Pogaństwo"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Poga%C5%84stwo
Religiom judeo-chrześcijańskim i kulturze semicko-chazarskiej udała się rzecz po prostu niesłychana, a typowo semicka:
- utworzyli pojęcie "pogaństwo" i przypisali je hurtem wszystkim obyczajom przed-chrześcijańskim różnych ludów (w dużej części nie były to religie, lecz sposoby na zrozumienie działania przyrody, natury i świata, oraz miejsca człowieka w tym świecie).
Pojęcie to zostało utworzone od nazwy łacińskiej wieśniaków ("pagani"), jako bardziej opornych w przyjmowaniu obcej religii.
Słusznie, gdyż chłopi żyli w sposób bliski naturze, przyrodzie, tradycyjny, rozumieli praktyczne wymogi życiowe lepiej niż ludzie z miasta, którzy tworzyli te oderwane od życia absurdalne teorie religijno-filozoficzne.
Przy tym pojęcie "pogaństwo" w ich zamierzeniu:
- jest cechą ludzi prymitywnych;
- jest czymś przedchrześcijańskim, złym, gorszym, wstydliwym;
- jest religią, i to posiadającą "boga najwyższego", aby zmylić tubylców, że judeo-chrześcijaństwo jest kontynuacją, ulepszeniem ich tradycyjnych obyczajów.
Każdy, kto obecnie używa tego pojęcia, z powyżej przytoczonych względów sytuuje się jako stronniczy i niewiarygodny.
Irytuje mnie częste używanie obecnie słów "pogaństwo, pogańskie, poganin", bo nie są one używane adekwatnie do tematu w sposób odpowiedni.
Przede wszystkim trzeba sobie uświadomić, że „pogaństwo” to pojęcie uniwersalne stosowane do wszystkich kultur rodzimych różnych ludów, przed-chrześcijańskich, a które ma też poniżać te kultury.
„Pogański” to nie tylko „nie-chrześcijański”, ale też w domyśle zniewaga i obraza człowieka, jego kultury i wierzeń, obyczajów.
Niektórzy obecnie używający tego słowa chcą jednak tym słowem przywrócić wartość dawnym kulturom, coś w typie rozumowania: „pogaństwo to duma z europejskiego dziedzictwa kulturowego”.
Według mnie nie jest to słuszne, bo pojęcie "pogaństwa" zostało stworzone w opozycji do judeo-chrześcijaństwa, a rodzime kultury europejskie mają wartość niezależną od tej obcej religii.
Pierwotne kultury, w tym europejskie, ale nie tylko, powstały znacznie wcześniej niż wymyślono judeo-chrześcijaństwo i uwzględniają one cechy, które te religie pomijają, a nawet zwalczają, jak intuicja, instynkt, popędy, znacznie bliższe zwierzęcym zmysłom człowieka niż jego sferze uchwytnej dla tych religii, z natury sztywnych i prymitywnych, prostackich, bo ograniczonych do tego, co jest w książce, „Biblii”.
-
