Ostatnio modne staje się generowanie różnych dział artystycznych przez sztuczną inteligencję. Są już generatory pozwalające stworzyć dzieło malarskie na podstawie opisu słownego, można wygenerować rymowany wiersz na podstawie jego opisu prozą, można opisać swój nastrój, a automat dobierze do niego oryginalną muzykę, którą na poczekaniu skomponuje.
Artyści zaczynają się bać konkurencji sztucznej inteligencji, która ich wszystkich wkrótce zastąpi – już jest lepsza i szybsza, ale co ważniejsze szybciej się udoskonala i rozwija niż ludzie. Człowiek, by być dobrym artystą, potrzebuje lat nauki, specjalistycznych studiów, a potem wielokrotnej praktyki konfrontowania swych dzieł z odbiorcami. Sztuczna inteligencja to samo robi w skali sekund, a nie lat. Już nie potrzebujemy więcej artystów, popyt będzie tylko na programistów.
---------------------------------
Nie będzie żadnych maszyn, które nas mogłyby zniewolić <- poprzednia część serii
następna część serii -> Eksterioryzacja
---------------------------------
Tu jest opisany ciekawy przypadek związany z dylematami dotyczącymi praw autorskich nieludzkich automatów: Prawo autorskie w erze sztucznej inteligencji. Uwagi na tle historii „Portretu Edmonda de Belamy”
Problem w tym, że dylematy prawne, czy nawet filozoficzne, dotyczące własności intelektualnej sztucznej inteligencji, nie są jakimiś nowymi dylematami, które dopiero sztuczna inteligencja wywołała. Te dylematy występują od dawna, bo sama ludzka twórczość jest nimi obarczona. To pojęcie „własności intelektualnej” wywołuje te dylematy.
Stawiam taką tezę: wszelkie ludzkie dzieła kultury materialnej i intelektualnej, w tym technicznej i artystycznej, to są zawsze kompilacje czegoś, co stworzyli poprzednicy – autor do swojego dzieła dokłada małą cząstkę własnej twórczości. Twórczość się rozwija, tworzy coś nowego, nie poprzez wykreowanie w całości nowatorskiego dzieła, ale poprzez kompilację poprzednich dzieł i dołożenie własnego, oryginalnego, małego drobiazgu do całości.
Najlepiej sens tej tezy oddaje słynne stwierdzenie Newtona: „Jeśli widzę dalej, to tylko dlatego, że stoję na ramionach olbrzymów”. Dlatego nie ma żadnych nowych dylematów związanych z prawami autorskimi sztucznej inteligencji, nie ma sensu podważać wartości jej dzieł tym, że to są kompilacje jakiejś ludzkiej twórczości, bo w ogóle każda ludzka twórczość polega na kompilacji tego, co stworzyli poprzednicy.
Perspektywa w malarstwie nie była jakimś genialnym wynalazkiem jednego malarza naszego kręgu cywilizacyjnego, ale wynikała z tysięcy lat ludzkiej twórczości od jaskiniowców począwszy. Biały człowiek wynalazł perspektywę nie dlatego, że jest taki genialny, ale dlatego, że intensywnie rozwijał malarstwo i to trwało tysiące lat. Nie ma jednego wynalazcy perspektywy. Dlatego prawa autorskie, a nawet patentowe, nie mają sensu, bo nigdy nie da się ustalić autora – zawsze twórca to kompilator, który dokłada coś swojego, czego nie da się łatwo wyodrębnić, bo nawet to zauważyć jest trudno, bo to coś malutkiego, ulotnego.
Kultura nie ma indywidualnych autorów – prawa autorskie należą do ludzkości w całości. Zakaz kopiowania to w istocie polityczny zamordyzm niszczący kulturę. Sztuczna inteligencja łatwo sprowadza do absurdu polityczną uzurpację jaką są prawa autorskie.
Libertarianie to wiedzieli od dawna i pisali o tym traktaty (na przykład ten Kinsella: Przeciw własności intelektualnej), a teraz sztuczna inteligencja zmusza wszystkich do ponownego zastanawiania się nad tym, co my, libertarianie, mamy już dawno rozpracowane.
Zapraszam do dyskusji.
A poza tym sądzę, że Federację Rosyjską należy zniszczyć.
Grzegorz GPS Świderski
t.me/KanalBlogeraGPS
PS. Notki powiązane
------------------------------
Nie będzie żadnych maszyn, które nas mogłyby zniewolić <- poprzednia notka
następna notka -> Jak być lepszym? Życzenia.
------------------------------
Tagi: gps65, sztuczna inteligencja, prawa autorskie, twórczość, artyści
