Skończył się niestety letni sezon wakacyjno-turystyczny, trzeba by pomyśleć o nowych atrakcjach.które sprzyjałyby utrzymaniu zainteresowania turystów. Mam takich parę na uwadze, a natchnienie zaczerpnąłem z przykładu pana Piątka, który wskazał jak wdzięcznym obiektem uwagi i zainteresowania może być pan Antoni, oczywiście, Macierewicz, produkując księgarski hit sezonu.
Uwadze właścicieli rozmaitych obiektów turystycznych i promotorów rozmaitych eventów polecam zatem postać pana Antoniego.
Biura turystyczne mogą oferować trasy wycieczkowe p/t “Tropem Macierewicza” lub obozy stacjonarne “Terenowe Obozy Macierewicza”. W miastach można zaproponować wyznaczone ścieżki “Śladami Antoniego” pamiętając o zabezpieczeniu śladów stóp lub opon samochodu pana ministra.
W lokalach gastronomicznych odwiedzanych przez Pana ministra wydzieliłbym specjalną salę względnie Kącik im. Antoniego Macierewicza, w której byłby zarezerwowany dla gości specjalnych stolik przy którym pan minister siadywał, a gości raczono by specjalnym menu, zawierającym ulubione dania pana ministra. W pobliżu stolika postawiłbym stojak z zawieszonymi, o ile oryginały byłyby niedostęopne, kopiami stroju służbowego pana ministra - kapeluszem z szerokim rondem, długim po kostki skórzanym płaszczem i wystającą z kieszeni płaszcza służbową Berettą, taką samą z której strzelał Bond, James Bond.
Grzechem byłoby pominąć motywy związane z jakże zasłużonymi działaczami opozycji. Właścicielom lub dzierżawcom toalet publicznych na trasach i w schroniskach turystycznych zaproponowałbym podniesienie standardu swoich placówek przez wykorzystanie wizerunku posła Scerby i wydzielenie kabiny dla gości specjalnych, z której niegdyś skorzystał tenże. Wyścielany sedes, pachnący papier, nagrania z wystąpieniami panan posła oraz jego ulubione lektury i plakat posłanki Muchy w dezabilu. Projekt możnaby rozbudować, tworząc ścieżkę edukacyjną p/t “Śladami biegunek posła Scerby”.
W Muzeum Parku Narodowego w Białowieży można by pomieścić ciekawostki związane z najsłynnniejszym entomologiem wśród polityków, Stefanem Niesiołowskim, który zmodyfikował przetestowany uprzednio przez Pawła Adamowicza w Gdańsku plan zagospodarowania przez deweloperów leśnych działek puszczańskich, zasadzający się na introdukowaniu do puszczy kornika drukarza. Projekt pilotowany ma miejscu przez legendarnego premiera z lasu, Cimoszewicza, został niestety, udaremniony przez prof. Szyszko, gdy PIS przejął władzę.
Wracając zaś do pana prezydenta Adamowicza, dochodzą z kręgu wtajemniczonych wieści o tajnym planie pana prezydenta związanym z projektem budowy drugiego, tajnego podziemnego Wolnego Miasta Gdańsk, którego nazwy ulic będą nawiązywały do nazwisk bohaterów władzy ludowej i słynnych przedstawicieli środowisk mniejszości. W ramach konsultacji społecznych, w środowiskach związanych z układem gdańskim krąży tajny projekt mapy miasta, na którym szczególną uwagę zwracają ulice poświęcone takim postaciom jak Markiz de Sade czy Masoch de Pampeluna.
Można by też pomyśleć o atrakjcjach turystycznych dla turystów bardziej wyspecjalizowanych, jak studenci prawa czy socjologii. Skoro ma swój “złoty pociąg” Wałbrzych, dlaczego Gdańsk nie mógłby się pokusićo projekt “Na tropie złota z Amber Gold” a Warszawa o “W poszukiwaniu znikniętych kamienic”. Komisje posłanki Wasserman i wiceministra Jakiego mogłyby służyć bogatym materiałem faktograficznym.
Jak Państwo widzą, dziedzictwo tzw. III RP składa się z mnóstwa atrakcji.
Komentarze