Polityczne programy równoczesnego wsparcia i potrzeb i służebności wymagają przejrzystych uzgodnień.
I. CENTRUM USŁUG SPOŁECZNYCH BRAMĄ PROGRAMÓW SOLIDARNOŚCI
1. Zachowanie wolności opartej na godności trudu pracy w cyfrowo powiększanej kulturze narodowej stawia przed Europejskimi państwami pytanie o warunki ułatwiania współdziałania gospodarczego.
2. Coraz częściej ilościowe wartościowanie podażowego rozwoju innowacji ekonomii pragnień, zastępowane jest jakościowym wartościowaniem popytowego rozwoju innowacji ekonomii potrzeb.
3. W Polskich uwarunkowaniach konstytucyjnych najważniejszym dla cyfrowej humanizacji gospodarki staje się ustrój sektora usług społecznych, gdzie świadczenia zaspakajane opłacaną pracą komercyjną mogą być coraz łatwiej zastępowane świadczeniami pracy dobroczynnej.
4. Nowe instytucje, standardy, instrumenty i programy integracji usług społecznych powinny ułatwiać indywidualne rozpoznawanie potrzeb i powinności pracy dobroczynnej dla ich zaspokajania.
5. Można oczekiwać, że ustrojowymi instytucjami gminnej administracji umożliwiającymi demokratyczne uzgadnianie programów wykorzystania internetowych platform mechanizmów samoregulacji dla rozpoznawania potrzeb i potencjałów solidarności, będą się stawać wprowadzone z inicjatywy Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej ustawą z 19 lipca 2019 Centra Usług Społecznych (CUS).
II. INTERNETOWE PLATFORMY MECHANIZMÓW SAMOREGULACJI
6. W gospodarce opartej na wiedzy instrumentami wsparcia interaktywnego współdziałania w wybranej dziedzinie gospodarczej, stają się internetowe platformy integracji mechanizmów samoregulacji.
7. Obecnie, ze względu na skutki procesu przemian demograficznych, szczególnie istotną dziedziną wprowadzania internetowych platform mechanizmów samoregulacji stają się usługi opiekuńcze dla trzeciego pokolenia.
8. Społeczna gospodarka rynkowa powinna dostarczać instytucjom opieki nad osobami starszymi nowe elektroniczne usługi Internetu Rzeczy, poprawiające jakość opieki sterowanymi algorytmami samoregulacji potrzeb i możliwości świadczeń opiekuńczych.
9. Dzięki CUS, społeczna gospodarka rynkowa powinna również dostarczać nowe elektroniczne usługi Internetu Ludzi, ułatwiające aktywność i samokształcenie trzeciego pokolenia demokratyczną samoregulacją potrzeb i możliwości świadczeń wsparcia.
10. Wykorzystanie możliwości cyfrowej współpracy trzeciego pokolenia na platformach demokratycznej samoregulacji, wymaga nowych instytucji autoryzacji obywatelskiej tożsamości oraz nowych programów integracji obywatelskiej aktywności.
III. INSTYTUCJE AUTORYZACJI OBYWATELSKIEJ TOŻSAMOŚCI
11. Najwyższą efektywność rozpoznawania potrzeb i możliwości dla podnoszenia dobrostanu własnego i swoich bliskich uzyskujemy w cywilizacji chrześcijańskiej dzięki praktyce solidarnego rozwoju wiedzy wszystkich trzech pokoleń.
12. Praktyka ta ma coraz większe znaczenie dla dobrostanu społecznego wobec zmian zachodzących w edukacji ułatwiających samokształcenie w rodzinie oraz zmian zachodzących w medycynie ułatwiających samopomoc zdrowia.
13. Na pierwszej Konferencji Bieżanowskiej Ludzie, Rzeczy i Pamięć (2018) wskazaliśmy na znaczenie instytucji i standardów muzealnego zintegrowania pamięci krajobrazu oraz kompetencyjnego zintegrowania ustroju profilaktyki medycznej dla ułatwiania aktywności trzeciego pokolenia w cyfrowej autoryzacji obywatelskiej tożsamości i w powiększaniu cyfrowych zasobów bogactwa narodowego Gromadzkich Repozytoriów Pamięci.
14. Niestety, nasze wystąpienia pokonferencyjne nie przekonały władz województw Małopolskiego i Śląskiego do wsparcia modernizacji istniejących instytucji, odpowiednio do specjalistycznych rekomendacji społecznie przygotowanych programów pilotażowego sprawdzenia użyteczności nowych usług społecznych.
IV. PROGRAMY INTEGRACJI OBYWATELSKIEJ AKTYWNOŚCI
15. Na drugiej Konferencji Bieżanowskiej Instytucjonalne wsparcie edukacji międzypokoleniowej (2019) wskazujemy na znaczenie Centrów Usług Społecznych dla wprowadzania programów integracji wsparcia trzeciego pokolenia z potrzebami aktywności obywatelskiej w specjalistycznej edukacji młodzieży.
16. Wskazujemy przy tym na wykorzystanie Tablic uzgodnień partnerów programów solidarności międzypokoleniowej jako modelu ustaleń współpracy wokół narodowych wartości cyfrowo humanizowanej gospodarki.
Rys. 1. Tablica uzgodnień partnerów programów solidarności międzypokoleniowej. Opracowanie własne Andrzej Madej, na podstawie układu relacji pól Modelu biznesowego Canvas.
17. Przeprowadzenie takich klarownych ustaleń wydaje się konieczne dla wywołania zainteresowania i pozyskania wsparcia badawczego naukowców respektujących potrzebę humanizacji gospodarki, w zakresach wymagających rozpoznania światowych doświadczeń, prowadzenia badań porównawczych i wskaźnikowych ocen rezultatów programów.
18. Przyjęcie klarownych ustaleń pozwoli również na pogłębione rozważanie ideowych przesłanek i na szeroką prezentację konkretnych zamierzeń programów, zgodnie z zasadą społecznej kontroli polityk.
Tezy wystąpienia Andrzeja Madeja "Tablica uzgodnień partnerstwa programów solidarności międzypokoleniowej" na konferencji w Krakowie Bieżanowie "Instytucjonalne wsparcie edukacji międzypokoleniowej" 23 listopada 2019 z cyklu Gromadzkie Repozytoria Pamięci.
