Posłanka Irena Kosmowska
Posłanka Irena Kosmowska
Republikaniec Republikaniec
637
BLOG

Rondo Praw Debili oraz Nieuków

Republikaniec Republikaniec Samorząd Obserwuj temat Obserwuj notkę 18

Jak poinformował na Twitterze wiceszef MSWiA Błażej Poboży, Rada Warszawy przyjęła petycję ws. zmiany nazwy Rondo Dmowskiego na Rondo Praw Kobiet.

https://twitter.com/pobozy?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor

Nie ma potrzeby wyjaśniania Polakom, kim był Roman Dmowski i dlaczego nasza historia zasłużenie nadaje mu tytuł jednego z Ojców Niepodległości, zaś liberalno-lewicowe lemparty są i tak kompletnie odporne na wiedzę.

Nie od rzeczy będzie jednakowoż przypomnieć przy tej okazji kwestię dziejów jednego z podstawowych praw obywatelskich - prawa wyborczego, o które kobiety walczyły bardzo długo. I słowo "walczyły" nie jest w tym przypadku nieadekwatne.  Francuzka Olimpia de Gouges, za napisanie i propagowanie w czasie rewolucji francuskiej Deklaracji praw kobiety i obywatelki została zgilotynowana 3 listopada 1793 r. Dla ilustracji podaję niżej  daty przyznania kobietom praw wyborczych, do czasów II wojny światowej.

    1893 – Nowa Zelandia (w pełni w 1919)
    1902 – Australia (na poziomie stanowym,  federalnym; z wyjątkiem rdzennej ludności w 1962 roku)
    1906 – Finlandia
    1908 – Dania (w pełni w 1915)
    1913 – Norwegia
    1915 – Islandia
    1917 – Kanada (w pełni w 1919), Holandia (w pełni w 1919), Rosja, Łotwa, Estonia, Urugwaj (w pełni w 1927)
    1918 – Polska, Litwa, Niemcy, Austria, Wielka Brytania (w pełni w 1928), Azerbejdżan, Armenia
    1919 – Niemcy, Szwecja, Węgry (w pełni w 1945), Belgia (w pełni w 1948), Luksemburg, Gruzja, Białoruś, Ukraina
    1920 – Stany Zjednoczone (19. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, wcześniej w zależności od stanu), Albania, Czechosłowacja
    1922 – Irlandia,
   1930 – Turcja (w pełni w 1934), Republika Południowej Afryki (tylko dla kobiet pochodzenia europejskiego i azjatyckiego),
    1931 – Portugalia (w pełni w 1976), Hiszpania,
   1932 – Brazylia, Tajlandia
    1934 – Kuba

1937 – Filipiny, Bułgaria (w pełni 1944)
    1939 – Salwador
    1944 – Francja.

W Polsce pozycja społeczna kobiet od wieków była mocniejsza, niż w większości krajów europejskich. Toteż prawo wyborcze nasze panie otrzymały równocześnie z odzyskaniem niepodległości. Rząd Jędrzeja Moraczewskiego na swoim pierwszym posiedzeniu, zajął się sprawą wyborów i ordynacji wyborczej. Podstawą uchwały Rady Ministrów był projekt przygotowany przez zespół Mieczysława Niedziałkowskiego, na zlecenie rządu Józefa Świeżyńskiego. Projekt po naniesieniu poprawek został ogłoszony w Dzienniku Praw Państwa Polskiego nr 18 poz. 46 z 6 grudnia 1918 r. Akt ten przyznał kobietom czynne i bierne prawo wyborcze, jako rzecz całkowicie oczywistą i nie podlegającą dyskusji.

Zwracam uwagę na personalia: socjaliści Moraczewski i Niedziałkowski, endek Świeżyński, przed wojną współpracownik Dmowskiego w rosyjskiej Dumie. W wyborach do Sejmu Ustawodawczego, przeprowadzonych 26 stycznia 1918 roku posłankami wybrano siedem pań: Gabrielę Balicką, Jadwigę Dziubińską, Irenę Kosmowską, Marię Moczydłowską, Zofię Moraczewską, Zofię Sokolnicką i Franciszkę Wilczkowiakową. W 1920 r w wyborach uzupełniających mandat uzyskała ósma, Anna Piasecka.

Pięć z nich  zostało wybranych z list Narodowego Komitetu Wyborczego Stronnictw Demokratycznych, którego patronem był Roman Dmowski. Żadna z nich nie znalazła się w Sejmie przypadkiem - wszystkie z nich w momencie wyboru miały za sobą długoletnią działalność polityczną. Tak się bowiem składa, że w polskim ruchu narodowym (niczego socjalistom w tej materii nie ujmując) kobiety od jego początków odgrywały znaczącą rolę, a tenże ruch ma wielkie zasługi w budowie ich równouprawnienia.

Wniosek do Rady Warszawy w materii zmiany nazwy Ronda Dmowskiego jest krzyczącym pomnikiem głupoty i nieuctwa, a ci, którzy głosowali za jego przyjęciem na zawsze napiętnowanymi.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka