Jeśli ktoś ma profesjonalną zamrażarkę, to ten tekst może sobie odpuścić: może swobodnie zamrozić grzyby, groszek, fasolkę szparagową, marchew itd. Ja mam tylko zamrażalnik w lodówce, który ma ograniczoną pojemność, a grzybów latoś tyle, że ususzyłam i zamarynowałam i dla siebie, i na rozdanie. Na dwa lata, ale chciwość ludzka jest niczym nieograniczona, ja zaś zawsze dostawałam amoku na hasło „grzyby”.No więc skoro są i można je przywieźć z lasu, to warto wykorzystać. A ponieważ słoiki puste mam, to – stara rodzinna receptura, oddająca wiele przysług każdej gospodyni!
Oczywiście „grzyby na słodko” to wielka zmyłka, bo chodzi właśnie o grzyby na słono. Chodzi o to, że nie są to ani grzyby kiszone, ani marynowane w occie :)
Grzyby mogą być dowolne: kurki, prośnianki (przez gaijin nazywane gąskami), prawdziwki, podgrzybki, maślaki, osaki (gaijin mawiają o koźlarzach pomarańczowych) czy opieńki, a także ich mieszanki, zupełnie dowolne. Warunek jest następujący: grzyby mają być młode, jędrne, zdrowe, świeże i małe (większe kapelusze można przekroić na pół lub nawet na ćwiartki0. Oczywiście myjemy je wcześniej bardzo dokładnie (prośnianki w kilku wodach). Oczyszczone i osączone grzyby wkładamy do odpowiednio dużego garnka i zalewamy wrzątkiem; musimy też dodać soli: płaska łyżka na pół litra wody.
Jak zawsze.
Przygotowujemy czyste, wyparzone słoiki z nieuszkodzonym brzegiem i NOWĄ pokrywką. Grzyby gotujemy dłużej niż do marynaty: jakieś 25-30 minut. Po tym czasie gorące grzyby przekładamy do słoików RAZEM Z WODĄ, W KTÓREJ SIĘ GOTOWAŁY – jak zwykle zostawiamy kilka centymetrów od góry wolnej przestrzeni.
Jeśli chcemy mieć pewność, że grzyby przetrwają w dobrej formie do następnego sezonu, to dobrym obyczajem będzie pasteryzacja: słoiki półlitrowe pół godziny, większe – trzy kwadranse (grzybów na słodko nie robimy w malutkich słoiczkach, jak marynowane).
Tak przygotowanych grzybów używamy do zup, sosów – poza smażeniem schabowych z kapeluszy,, można je wykorzystać dokładnie tak samo, jak świeże.
