Tym razem pospekuluję sobie, bez żadnych empirycznych podstaw i udokumentowanych konkretów.
Czy nie dziwi Państwa szybkie zakończenie konfliktu wokół pomnika katyńskiego w Jersey City ? Przeież mógłby on trwać i ślimaczyć się, a tu, patrzcie, raz, ciach i po sprawie, doszło do kompromisu, a pan Fulop spuścił z tonu.
Czy mamy ten efekt przypisać oficjalnym działaniom, których byliśmy świadkami: mobilizacji Polonii, wsparciu innych lokalnych środowisk amerykańskich, mobilizacji dyplomacji polskiej, naciskowi internautów ? Tego nie da się wykluczyć. Ale nie da się wykluczyć działań zakulisowych, w które zaangażowała się polska dymplomacja. Istotnym czynnikiem mogła być też interwencja organizacji żydowskich. Wygląda na to, że pan Fulop wyskoczył przed szerego, jak Filip z konopii i sprowokował głośne zamieszanie, które nie wszystkim było na rękę. I został zgaszony. I nasuwa się w związku z tym pytanie: jaki byłby cel szybkiego wygaszenia konfliktu?
Fulop przegrał, bo dostał pstryczka w nos od swoich. Dlaczego ? Bo swoim krótkofalowym interesem zgroził interesom długofalowym. Po co im marginalny konflikt w sprawie Katynia, który może wywołać nieproporcjonalną burzę. Lepiej go wyciszyć i zachować energię na bardziej intratne projekty. Dalsze przedłużanie się konfliktu wokół pominka groziło, że spór żydowsko-polski przeniesie się na grunt amerykański i stanie się sporem amerykańskim a może nawet globalnym. Proszę przypomnieć sobie powiedzenie: "Lawina bieg od tego zmienia po jakich toczy się kamieniach", czyli możemy mieć do czynienia z efektem motyla. No, a to by było ryzykowne dla interesów żydowskich i polityki amerykańskiej.
Bo proszę popatrzeć, jakie tu mamy pole do popisu skojarzeń: Katyń, II WŚ, alianci, Jałta, Żydzi, Smoleńsk, rola Rosji, rola USA.. Z tego wynika, że nie jest wcale w naszym interesie kończyć ten konflikt, bo popularyzuje on kwestię katyńskiego ludobójstwa i kojarzy się łatwo z katastrofą smoleńską. W ten sposób konflikt ten sprzyja popularyzacji naszej polskiej, narodowej narracji.
