Mało potraw może się równać z dobrą, tłustą wołowiną z kością, pieczoną w wielkim kawale, bardzo długo i pod przykryciem. Dopóki Amerykanie żywili się mięsem z rusztu, byli szczupli: gdy zaczęli jeść przetworzoną żywność (i ulegać kolejnym modom dietetycznym) stało się to, co stać się musiało. Zresztą - ileż razy w roku pieczemy wielki kawał wołowego mięsa? Raz? Dwa? ....
Z tą potrawą są dwa problemy: gdzie kupić takie mięso i w czym je upiec (jeśli nie dysponujemy profesjonalnym grillem). Niestety, nawet specjalistyczne sklepy mięsne rzadko dysponują tym rarytasem: ja akurat kupuję w Hali Mirowskiej, gdzie jest kilka naprawdę świetnych mięsnych punktów. A druga sprawa: gdy już kupimy cztery kilogramy mostka wołowego (inaczej - żeber), to jak to upiec? ...
Ja sobie radzę w ten sposób, że standardową szufladę dołączaną do każdego piekarnika wykładam folią aluminiową (w kilku warstwach), układam umyte, osuszone i przyprawione mięso, po czym od góry przykrywam zwilżonym (taki daje się łatwo formować) papierem do wypieków, też w kilku warstwach. Jak najszczelniej! Do mostku, moim zdaniem, świetnie pasuje majeranek, czosnek, pieprz, cebula i jabłko - no i sól. I to wszystko!
Czterokilogramowy mostek wołowy piekę około 5 godzin w temperaturze 180 stopni i zostawiam jeszcze na godzinę w zamkniętym piekarniku. Przed podaniem usuwam kości, które właściwie same wypadają, i dzielę na porcje (no bo nie mam tak wielkiego półmiska ...).
Pieczeń można podawać z dobrym pieczywem albo pure ziemniaczanym, albo np. sałatką ziemniaczaną w stylu austriackim (gotowane ziemniaki pokrojone w plastry, skropione kilkoma łyżkami rosołu, doprawione octem, cebulą, solą i pieprzem) oraz - koniecznie - z zieloną sałatą z sosem winegret.
Na koniec jesieni albo przywitanie zimy - potrawa po prostu wymarzona!
